Łazarza z Betanii, przyjaciela Jezusa
14 marca

Łazarz wraz ze swoimi siostrami - Martą i Marią - mieszkał w Betanii, niedaleko Jerozolimy. Zgodnie z słowami św. Jana Ewangelisty, Jezus często bywał u niego w gościnie i darzył swoją przyjaźnią.

Ewangelia mówi, że gdy Łazarz legł, złożony ciężką chorobą, siostry wezwały na pomoc przebywającego w Zajordanii Jezusa. Kiedy Jezus przybył do Betanii, Łazarz od 4 dni spoczywał już w grobie. Po wzruszającej rozmowie między Jezusem a Martą doszło do wielkiego cudu - Łazarz został przez Jezusa wskrzeszony. Pan, zbliżywszy się do grobu, nakazał odsunąć zasłaniający go kamień i rzekł: "Łazarzu, wyjdź na zewnątrz" (J 11, 43). Po chwili oczom zgromadzonych ukazał się, otulony w grzebalne szaty, Łazarz.

Wieść o cudzie szybko się rozeszła a wielu uwierzyło w posłannictwo Jezusa.

W IV wieku, dla upamiętnienia cudu wskrzeszenia Łazarza, urządzano podczas Wielkiego Postu procesję do Betanii. Betania nosiła wówczas nazwę Lazarium (stąd późniejsze arabskie El-Azarije).

***

Jezu, Ty wskrzesiłeś Łazarza, aby ukazać nam obietnicę życia wiecznego. Pozwól, prosimy, byśmy nieustannie doznawali w sobie owoców Twego odkupienia. Amen.

***

Przyjaciel to ktoś, kto słucha melodii twego serca - i śpiewa ci ją wtedy, gdy ty już o niej zapominasz.

Opracowała Maria Krasnosielska