Św. Katarzyny Szwedzkiej, dziewicy,
patronki tych, których dotykają niepowodzenia
24 marca

Katarzyna była córką św. Brygidy i Ulfa Gudmarssona, księcia szwedzkiego. Wychowywała się w klasztorze. Gdy miała 13 lat ojciec wydał ją z mąż za Edgara Lyderssona - odznaczającego się wielkimi cnotami młodego szlachcica. Katarzynie, dzięki modlitwom, udało się skłonić męża do złożenia ślubów dozgonnej czystości. Oboje zachęcali się do umartwień, modlitwy i uczynków miłosiernych.

Po śmierci ojca Katarzyna wraz z matką odbyła pielgrzymkę do Rzymu (1349 r.). Tam zrodził się jej kult dla męki Chrystusa i relikwii rzymskich męczenników.
Kiedy w roku 1373 zmarła jej matka, Katarzyna przewiozła jej zwłoki do Szwecji. Po dwóch latach ponownie pojechała do Rzymu, by starać się o kanonizowanie matki i zabiegać o zatwierdzenie zakonu brygidek pod wezwaniem Najświętszego Zbawiciela.
Ostatnie 25 lat Katarzyna przeżyła w umartwieniu i pokucie. Codziennie przystępowała do Sakramentu Pokuty. Założony przez nią zakon Najświętszego Zbawiciela został zatwierdzony przez papieża Urbana V. Zakon ten poświęca się pracy literackiej, zwłaszcza tłumaczeniu dzieł religijnych.

Zmarła 24 marca 1380 roku w klasztorze Vadstena. Kanonizowana została w roku 1484.



***


Staraj się,
aby twoja teraźniejszość
stała się
miłym wspomnieniem w przyszłości.






Opracowała Maria Krasnosielska