Uroczystość Narodzenia Św. Jana Chrzciciela
24 czerwca

W sytuacjach szczególnie ważnych Pan Bóg zwracał się do ludzi przez proroków. Jednym z nich był Jan Chrzciciel - syn Zachariasza i Elżbiety.

Narodzinom Jana towarzyszyły niezwykłe okoliczności, toteż zastawiano się "kimże będzie to dziecię?" Jego rodzice, oboje sprawiedliwi, bogobojni i przestrzegający przepisów Pańskich, byli już mocno posunięci w latach. Niestety, nie mieli dzieci, ponieważ Elżbieta była niepłodna. Kiedy Zachariasz pełnił służbę kapłańską i składał ofiarę kadzenia ukazał mu się anioł Pański i oznajmił, że mimo podeszłego wieku i niepłodności żony zostanie ojcem. Ponieważ Zachariasz domagał się od anioła znaku - do dnia rozwiązania pozostał niemy. Do Elżbiety, z radością oczekującej narodzin dziecka, ale i zmęczonej upałami i codziennymi pracami, pospieszyła z pomocą Maryja. Ona również od Archanioła Gabriela, zwiastującego, że Bóg wybrał Ją na Matkę Zbawiciela, dowiedziała się o szczęściu Elżbiety i Zachariasza - dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego.
Obietnica anioła spełniła się, Elżbieta urodziła syna, któremu, ku zdziwieniu sąsiadów, nadano imię Jan, wtedy też rozwiązał się język Zachariasza i zaczął on wielbić Boga (por. Łk 1, 5-25; 57-80). Bóg okazał rodzicom Jana wielką łaskawość, dlatego też ich (tak długo oczekiwany) syn otrzymał imię, które po hebrajsku znaczy: "Jahwe jest łaskawy " i wskazuje na osobę cieszącą się szczególnymi Bożymi względami; w języku polskim imię Jan tłumaczymy; "Bóg jest łaskawy", "Bóg się zmiłował".
Bóg wybrał Jana , aby przygotował naród izraelski na przyjęcie mesjańskiego nauczania Jezusa z Nazaretu. To on miał wskazać ludziom w Jezusie Mesjasza i Zbawiciela (por. J 1, 29.36). Jan dał Bogu odpowiedź swoim życiem - zostawił wygody życia w bogatym domu rodziców i udał się na pustynię, aby dobrze przygotować się do powierzonej mu misji. Prowadził tam surowy tryb życia: ubrany był w szorstkie szaty z sierści wielbłąda i odżywiał się miodem oraz szarańczą. Za natchnieniem Ducha Świętego rozpoczął swą publiczną działalność - wzywał do przyjęcia chrztu nawrócenia, do pokuty i zmiany swego postępowania. Prawdomówności pokora, które go cechowały, widoczne były w usuwaniu się w cień, a także w podkreślaniu godności Osoby Chrystusa. Wskazując swoim uczniom na Jezusa, Baranka Bożego, oznajmiał, że przyszedł Ten, na którego ludzkość czekała tysiące lat - zapowiadany przez proroków Mesjasz. O sobie mówił: "Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską".
Jan Chrzciciel głoszonej przez siebie nauce pozostał wierny do końca życia.

Wiadomości o św. Janie , o którym Jezus powiedział: "Między narodzonymi z niewiast nie powstał większy od Jana Chrzciciela" (Mt 11, 11) zawarte są w Piśmie Świętym. Mówi ono o jego uświęceniu przed narodzinami i męczeńskiej śmierci za panowania króla Heroda.

Wyjątkowość osoby i misji Jana Chrzciciela Kościół upamiętnia w liturgii: 24 czerwca obchodzimy dzień jego narodzin, a 29 sierpnia wspomina się jego męczeńską śmierć. Kult św. Jana przyjął się w chrześcijaństwie bardzo szybko. Jego imieniu dedykowano wiele kościołów, z których najsławniejsza jest rzymska Bazylika na Lateranie. Do najpiękniejszych sanktuariów świętego należy też bazylika (obecnie meczet muzułmański) w Damaszku, w której znajduje się grobowiec kryjący głowę św. Jana, a w kościele w Ain-Karim (miejscowości, w której urodził się Jan Chrzciciel - ok. 7 kilometrów na zachód od Jerozolimy) można oglądać grotę narodzin świętego.



Zachariasz był kapłanem:

• biały kolor jego szat oznaczał chwałę i świętość Boga, któremu kapłan służył,
  
• lniane spodnie - czystość,
  
• wyszywana tunika - nieskazitelność życia,
  
• pas - powściągliwość,
  
• nakrycie głowy - prawość intencji.

Kapłani codziennie o świcie losowali czynności, jakie mieli spełniać w ciągu dnia. Szczególnie zaszczytną funkcją, spełnianą raz w życiu, było składanie ofiary kadzenia.



Pustynia - rozciągająca się wokół Jerycha i na południe od Jerozolimy jest surowa i niegościnna, prawie pozbawiona roślinności, niezamieszkała, jedynymi mieszkańcami są na niej dzikie zwierzęta. Ze względu na odosobnienie było to dla Jana idealne miejsce do tego, by w skupieniu przygotować się do stojących przed nim zadań.



Szarańcza - pieczona lub suszona i miód dzikich pszczół służyły za pokarm najuboższym.



Chrzciciele

Praktykowali chrzest, od którego przyjęli nazwę, najpopularniejszym wśród nich był Jan. Uważał on, że:

• życie wg planu Bożego polega na nawróceniu serca,
  
• ofiarą miłą Bogu jest skrucha człowieka i wiara w miłosierdzie Stwórcy,
• chrzest jest jednorazowym aktem symbolizującym obmycie z grzechów człowieka, który nawracał się i rozpoczynał nowe życie.

***

Panie, wyzwania uczą samodzielności. Rodzice, którzy chcieliby umożliwić swoim dzieciom lepsze życie, zdejmują z nich często za wiele zadań i powodują "skarłowacenie skrzydeł".



Panie, przymnóż nam wiary i naucz powtarzać za św. Janem : "Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata"...

Opracowała Maria Krasnosielska