Św. Kamila, kapłana, patrona szpitali i chorych
14 lipca

Kamil de Lelli urodził się w r. 1550 w Bucchianico (Królestwo Neapolu) we Włoszech. Po przedwczesnej śmierci rodziców został żołnierzem. Nawrócił się po pięciu latach lekkomyślnego, żołnierskiego życia; z powodu choroby był też zmuszony porzucić służbę w wojsku. Wiedziony gorącym pragnieniem odpokutowania za grzechy młodości pragnął wstąpić do kapucynów. Opatrzność inaczej jednak pokierowała jego losem: z powodu choroby - owrzodzenia nóg - dwukrotnie musiał opuścić nowicjat. Udał się do Rzymu, tam został przyjęty do szpitala dla nieuleczalnie chorych: najpierw jako dozorca, później pielęgniarz, w końcu jako mistrz szpitala św. Jakuba - tam szczerze poświęcił się służbie chorym, oddając im najniższe posługi.
W 1584 r. przyjął święcenia kapłańskie (jego spowiednikiem był św. Filip Nereusz) i założył Zakon Kanoników /Kleryków/ Regularnych Posługujących Chorym (kamilianie). Po wielu staraniach udało mu się otrzymać aprobatę Stolicy Apostolskiej. Zakonnicy - oprócz trzech zwykłych ślubów - składali jeszcze czwarty: opiekowania się chorymi, nawet zadżumionymi. Od tej pory życie Kamila wypełnione było ofiarnym posługiwaniem wśród chorych i umierających. Po jego śmierci pracę tę kontynuowali współbracia zakonni.

Kamil - obdarzony duchem proroctwa i innymi łaskami - zmarł w Rzymie 14 lipca 1614 r. Jest on patronem pielęgniarzy, szpitali, chorych i umierających.

***

Jeżeli zbudowałeś życie na skale prawdy, nie bój się nikogo i niczego. Fale kłamstwa daremnie będą się starały je zatopić. Po przejściu nawałnicy podejmiesz drogę w sposób jeszcze silniejszy i bardziej czysty niż wcześniej. Nikt, kto zbudował życie na skale, nie utonął w błocie, rzucanym mu przez innych.

Opracowała Maria Krasnosielska