Wspomnienie św. Ignacego z Loyoli, kapłana
31 lipca

Ignacy urodził się w roku 1491 w rodzinie szlacheckiej na zamku Loyola w Hiszpanii. Otrzymał staranne wychowanie. Zaciągnął się do wojska i wziął udział w wojnie między Karolem V a Franciszkiem I, królem Francji. Prowadził hulaszczy tryb życia. Podczas oblężenia Pampeluny (1521 r.) został ciężko ranny - doznał poważnego złamania nogi. Długo wracał do zdrowia. W czasie rekonwalescencji, pod wpływem lektury (czytał "Żywoty świętych" i "Żywot Jezusa" - choć prosił o książki rycerskie), nawrócił się a swoje życie całkowicie poświęcił Bogu. Po generalnej spowiedzi w opactwie Montserrat jedenaście miesięcy spędził samotnie na rozmyślaniach. Następnie odbył pielgrzymkę do Rzymu i Ziemi świętej. Po powrocie do Hiszpanii rozpoczął studia, które od roku 1528 kontynuował w Paryżu. Dzięki cnocie i mądrości skupił wokół siebie grupę ludzi, która stała się zalążkiem Towarzystwa Jezusowego, zatwierdzonego przez papieża Pawła III w roku 1540.

Ignacy osiedlił się w Rzymie w pobliżu kościółka Matki Bożej Przydrożnej, tam napisał konstytucję Towarzystwa Jezusowego, stamtąd też kierował pracą swoich misjonarzy i otwierał dostępne dla wszystkich szkoły, korespondując jednocześnie z ludźmi całego świata (znał Filipa Neriusza).

Ignacy zmarł 31 lipca 1556 roku, jest on patronem żołnierzy, kobiet w ciąży i rekolekcji.



***



Życie jest większe od legendy,
bo w życiu jest prawda.

(Kard. Stefan Wyszyński)





***



Żyją prawdziwie tylko ci,
którzy nie znaleźli spokoju w zasobach,
które nagromadzili.

(Antonie de Saint - Exupery)






Opracowała Maria Krasnosielska