Wspomnienie św. Ludwika IX, króla Francji,
patrona Franciszkańskiego Zakonu Świeckich
oraz
św. Józefa Kalasantego, kapłana
25 sierpnia

Ludwik IX, król Francji, urodził się 25 kwietnia 1214 roku w Poissy. Kiedy miał zaledwie dwanaście lat, ukoronowano go uroczyście na króla Francji. W 1234 r. ożenił się z Małgorzatą, cnotliwą córką Rajmunda, hrabiego Prowansji. Ich małżeństwo Bóg pobłogosławił jedenaściorgiem dzieci. Ludwik był wzorowym mężem i ojcem rodziny.

Pobożność nie przeszkadzała mu w kierowaniu państwem. Każdego poranka brał udział w Mszy świętej. Codziennie też wraz ze swoim kapelanem odmawiał modlitwy zakonne. Odznaczał się duchem modlitwy, pokuty i troski o będących w potrzebie. W ciągu czterdziestu lat swoich rządów podniósł kraj politycznie i gospodarczo. Szczerze pragnął pokoju między chrześcijanami. Dążył do zaprowadzenia ładu w państwie. Zreformował administrację i sądownictwo. Raziło go niesprawiedliwe traktowanie obywateli przez urzędników. Powołał do życia parlament i zreformował system monetarny. We wszystkich instytucjach państwowych zachował królewską kontrolę. Idąc za uchwałami Soboru Laterańskiego IV (1215), zakazał pojedynków i prywatnych wojen.

Popierał instytucje dobroczynne i zakony, zwłaszcza franciszkanów i dominikanów, które w życie narodu i Kościoła wnosiły nowego ducha ewangelicznego. Za wzorem św. Franciszka z Asyżu, którego habit nosił pod szatami królewskimi, usługiwał ubogim i chorym. Osobiście rozdawał jałmużnę ubogim i opatrywał chorych. Sam też prowadził życie skromne i ascetyczne, stosując praktyki pokutne.

W 1267 r. wziął udział w krucjacie, która udała się do Ziemi Świętej przez północną Afrykę. Po zdobyciu Kartaginy, dżuma zdziesiątkowała wojsko, dosięgając również Ludwika. Zmarł 25 sierpnia 1270 r. koło Tunisu, zaopatrzony świętymi sakramentami.

Wielki kult świętego Ludwika IX rozwinął się zaraz po jego kanonizacji. Rodzina Andegawenów przeniosła jego kult do Neapolu, skąd rozpowszechnił się w Europie, a potem w całym Kościele.

**

Józef - urodził się w Hiszpanii w roku 1556. Bardzo szybko zyskał opinię świętego a biskup z Lerydy wyznaczył go na swojego spowiednika. W roku 1592 Józef pojechał do Rzymu, gdzie prowadził badania w dziedzinie teologii, został członkiem Bractwa Doktryny Chrześcijańskiej i zajął się nauczaniem. W wynajętym domu założył szkołę (uczył dzieci czytania, pisania, arytmetyki i religii). Po jakimś czasie zyskał pomoc ludzi, co stało się początkiem wspólnoty zakonnej, która później przekształciła się w zakon ubogich kleryków regularnych Matki Bożej od szkół pobożnych (pijarzy). Konstytucja zgromadzenia została zatwierdzona przez papieża Grzegorza XV w roku 1622.

***

Staraj się w sercu swoim znaleźć to,
co jest miłe Bogu.

(Święty Augustyn)

Opracowała Maria Krasnosielska