Wspomnienie św. Teresy z Avila, dziewicy i doktora Kościoła
15 października

Teresa (1515 - 1582) osierocona przez matkę w wieku 12 lat wstąpiła do klasztoru karmelitanek w roku 1534. Nie rozumiejąc woli Bożej objawiającej się w natchnieniach i oświeceniach wewnętrznych, wobec braku właściwego kierownictwa duchowego przez długie lata przeżywała ciężkie udręki. Dopiero jezuita, o. Alvarez pomógł jej rozstrzygnąć wątpliwości i pojąć wolę Boga, którą było powołanie Teresy do zreformowania rozluźnionej karności zakonnej. Pierwszy klasztor o surowej regule założyła w Avila, a następnie, mimo braku funduszy, różnych przeszkód i trudności - zbudowała 32 klasztory, w tym 15 męskich, na które również - przy pomocy św. Jana od Krzyża - rozciągnęła reformę.
Pozostawiła cenne dzieła ascetyczne oraz wiele listów i poezji, np.: "Droga doskonałości" i "Myśli o miłości Bożej". Niektóre jej utwory zostały po mistrzowsku przełożone na język polski przez Zygmunta Krasińskiego.

Relikwie św. Teresy oraz jej serce z widoczną raną stygmatu znajdują się w Alba de Tormes (Hiszpania).
Kanonizowana została w roku 1622.
27 września 1970 r. papież Paweł VI dołączył ją do grona doktorów Kościoła.

Jest ona patronką cierpiących na bóle głowy.

***

Aby prześladowania i krzywdy wydały w duszy owoc i przyniosły jej pożytek, dobrze jest pamiętać na to, że pierwej wyrządzone są one Bogu niż mnie. Bo, gdy cios ten we mnie ugodzi, już przedtem ugodzony został Boski Majestat przez grzech, jaki takie postępowanie w sobie zawiera.



Wartość naszej woli nadaje złączenie jej z wolą Bożą tak, iżby niczego nie chciała, jeno tego, czego chce Jego Boski Majestat.



Nikt nie jest kuszony nad to, co wytrzymać może.

(Św. Teresa od Jezusa, Wybór myśli i sentencji)

Opracowała Maria Krasnosielska