NMP Ostrobramskiej - Matki Miłosierdzia,
św. Małgorzaty Szkockiej,
św. Gertrudy, dziewicy
16 listopada

Małgorzata urodziła się w roku 1045 na Węgrzech. Była córką Szkota - króla Edwarda Wygnańca i węgierskiej księżniczki oraz wnuczką króla Anglii, Edmunda Żelaznobokiego. Po powrocie do Szkocji, ok. roku 1070, w wieku 24 lat, została żoną szkockiego króla Malcolma III. Miała z nim sześciu synów i dwie córki. Była wzorową królową, żoną i matką oraz opiekunką ubogich. Król i dwór zmieniły się dzięki jej pobożności i łagodności, a szkocki Kościół przeżył wielką odnowę. Życie Małgorzaty nie odznaczało się głośnymi czynami, ale to właśnie ona przepoiła duchem religii życie dworskie i politykę, a w Szkocji nastąpił rozkwit oświaty i sztuki. Królowa uczyniła też wiele dla rozwoju duszpasterstwa - zwołała synod, który uregulował przepisy związane Wielkim Postem, komunią wielkanocną i prawem małżeńskim. To ona była fundatorką słynnego opactwa w Dunfermlinie, które później stało się na stulecia miejscem pochówku szkockich władców. Przede wszystkim zasłynęła jednak z wielkiej dobroci i troski o najuboższych i potrzebujących, toteż - gdy złożona śmiertelną chorobą zmarła 16 listopada 1063 roku - lud natychmiast otoczył ją wielką czcią i uznał za świętą.

W roku 1673 papież Klemens X ogłosił ją patronką Szkocji.

*

Gertruda urodziła się w Saksonii. Od dzieciństwa wychowywała się w klasztorze cysterek, później wstąpiła do ich zakonu, tutaj też upłynęło jej - wyniesione do szczytu religijności -życie. Otrzymała staranne wykształcenie. Pisała i tworzyła w języku łacińskim, znała doskonale literaturę sakralną. Odznaczała się niezwykłym umysłem i wybitną inteligencją. Była wielką czcicielką Najświętszego Serca Jezusa. Przez ostatnie dziesięć lat życia cierpiała wskutek chorób i osłabienia. Pozostawiła wiele pism i modlitw świadczących o głębokiej i rozumnej pobożności.
Umarła w roku 1302, mając zaledwie 47 lat, ze słowami: "Spiritus meus" - Duchu mój.

Na całym świecie zyskała opinię świętej, a papież Benedykt XIV w uznaniu dla jej pism nadał jej przydomek "Wielka".

*

Wspomnienie rocznicy poświęcenia rzymskich bazylik Świętych Apostołów Piotra i Pawła

Obecną Bazylikę św. Piotra poświęcił papież Urban VIII 18 listopada 1626 roku. Bazylika św. Pawła przy drodze Ostyjskiej została uroczyście poświęcona 10 grudnia 1854 roku.

***

Do tego stopnia zakorzenione jest w człowieku marzenie raju, że próbuje on budować go tutaj, na ziemi. Raje ziemskie jednak są iluzoryczne. Bez Boga żaden raj jest niemożliwy.

***

Nie odkładaj Twego nawrócenia do Boga, bo Bóg pokutującemu obiecał przebaczenie, ale grzeszącemu nie obiecał jutra.

(Święty Augustyn)

Opracowała Maria Krasnosielska