Wspomnienie św. Franciszka Ksawerego,
kapłana i misjonarza
3 grudnia

Franciszek urodził się w 1506 r. w kastylijskim zamku Javierre (Hiszpanii), w znamienitej rodzinie szlacheckiej. Podczas studiów w Paryżu poznał Ignacego Loyolę, co miało decydujący wpływ na późniejsze jego życie. W roku 1534 złożył śluby zakonne, a trzy lata później przyjął w Wenecji święcenia kapłańskie.
Franciszek był współzałożycielem zakonu jezuitów i wkrótce popłynął do Indii, jako pierwszy jezuicki misjonarz. Apostołował w Indiach, Japonii, Chinach i na Cejlonie. Nauczał prawdziwej wiary, niósł Słowo Boże między trędowatych, co wieczór dźwiękiem dzwonów przywoływał dzieci na lekcje religii. Jego podróże po Indiach i Dalekim Wschodzie trwały ponad 10 lat, bardzo często Franciszek sypiał wtedy na gołej ziemi a żywił się wodą i ryżem. Całe swoje życie poświęcił misji szerzenia chrześcijaństwa na świecie.
Zmarł z wyczerpania i choroby w wieku 46 lat (1552 r.) w Sanoczan (Chiny), doglądany przez wiernego Chińczyka. Pochowany został na wyspie Goa u wybrzeży Chin. Po św. Pawle jest on największym misjonarzem Kościoła katolickiego.

Św. Franciszek Ksawery jest patronem misjonarzy, żeglarzy, pracy katolickiej, wzywany jest podczas burzy i zarazy. Jest on także patronem Kongregacji Rozkrzewiania Wiary, a od roku 1927, wraz ze św. Teresą od Dzieciątka Jezus, patronem misji zagranicznych.

***

Ten, kto życzliwie wskazuje drogę błądzącemu, jest jak człowiek, który drugiemu pozwala zapalić pochodnię od swojej: wszak jego własna pochodnia nie będzie przez to świecić mniej jasno.

(Quintus Eniusz)

Opracowała Maria Krasnosielska