Św. Barbary, dziewicy i męczennicy;
św. Jana Damasceńskiego, kapłana i doktora Kościoła
4 grudnia

Barbara według legendy żyła w Heliopolis (obecnie Izmid w Turcji) na przełomie III i IV wieku. Wszyscy podziwiali ją, ponieważ była dobra, piękna i mądra.
Ojciec Barbary, Dioskur, nienawidził chrześcijan, a podejrzewając, że córka jest zafascynowana tą wiarą - postanowił wybudować wieżę z dwoma oknami i zamknąć w niej Barbarę na czas swojej nieobecności w domu. Chciał ją uchronić w ten sposób przed zgubnym (jego zdaniem) wpływem jej chrześcijańskich przyjaciół. Podczas podróży ojca Barbara poprosiła robotników o wykucie jeszcze jednego, trzeciego okna. Zdziwionemu ojcu powiedziała, że trzy okna są symbolem Trójcy Świętej i "rozświetlają cały świat i wszelkie stworzenie, a dwa są źródłem ciemności".
Bez wiedzy i zgody ojca Barbara przyjęła chrześcijaństwo i złożyła śluby dozgonnej czystości. Ojciec użył wszelkich środków, by córkę zmusić do wyrzeczenia się wiary: zamknął ją w wieży swego zamku, głodził, w końcu postawił przed sądem i oskarżył. Barbara została skazana na śmierć przez ścięcie, a wyrok miał wykonać jej ojciec. Zginął on od uderzenia pioruna, gdy po egzekucji wracał do domu.

Od VII wieku Barbara otaczana jest wielką czcią, uważana jest za patronkę dobrej śmierci i osób wykonujących niebezpieczną pracę: górników, strażników i marynarzy.

***

Jan urodził się w Damaszku (Syria) ok. roku 675, był synem chrześcijańskiego urzędnika na dworze kalifów. Otrzymawszy gruntowne wykształcenie, objął po ojcu urząd przedstawiciela ludności chrześcijańskiej wobec kalifa. Odważnie występował w obronie wiary. Po trzech latach urzędowania, nie chcąc zaprzeć się wiary, ustąpił i został mnichem w monasterze św. Saby pod Jerozolimą. Ok. roku 700 przyjął święcenia kapłańskie, po jakimś czasie został doradcą patriarchy Jerozolimy.
Jan był znakomitym pisarzem (tworzył dzieła teologiczne, dał systematyczny wykład dogmatyki chrześcijańskiej - "Źródło wiedzy"), tworzył poezję a także utwory muzyczno-kościelne. Z jego pism promieniowała osobista świętość oraz gorąca miłość do Chrystusa, Matki Bożej, Świętych i Kościoła, był on jednym z najwybitniejszych chrześcijańskich umysłów swojej epoki.

Jan Damasceński zmarł w eremie Bar Saba ok. roku 750, jego relikwie przeniesiono do Moskwy. W roku 1890 papież Leon XIII ogłosił go Doktorem Kościoła.
Jest on patronem studentów teologii.

***

"Po czym rozpoznam dobrego człowieka?" pyta uczeń. Mistrz odpowiada: "Nie po jego słowach i nie po jego wyglądzie zewnętrznym. Możesz rozpoznać go po atmosferze, jaką wytwarza wokół siebie".

(Norbert Lechleitner)

Opracowała Maria Krasnosielska