Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z Guadalupe,
patronki Ameryki;
Św. Joanny Franciszki de Chantal, zakonnicy
12 grudnia

Kult Matki Bożej z Guadalupe istnieje w Meksyku od chwili, kiedy ukazała się Ona Indianinowi z plemienia Azteków - Juanowi Diego. Jest to najstarsze objawienie maryjne oficjalnie uznane przez Kościół katolicki.
Jak głosi tradycja, 9 grudnia 1531 r. niedawno ochrzczony Juan Diego idąc na Mszę św. ujrzał piękną postać niewieścią, która (przemawiając do niego po aztecku) prosiła o wybudowanie świątyni ku Jej czci, skąd będzie mogła okazywać miłość, współczucie, pomoc i obronę wszystkim mieszkańcom tego kraju. Będzie również słuchać ich skarg oraz pomagać w nędzy, bólu i cierpieniu.
12 grudnia, w ostatnim dniu objawień, w niewyjaśniony sposób na okryciu Indianina pojawił się obraz Matki Bożej.
Początkowo w miejscu objawień powstała kaplica ( w niej umieszczono wizerunek Maryi odbity na płaszczu Indianina procesyjnie tu przeniesiony), jednak ze względu na tysiące pielgrzymów (Hiszpanów i Indian) w roku 1709 wybudowano kościół w stylu barokowym. Ponieważ i on nie mieścił licznie przybywających tu pielgrzymów (rocznie ok. 12 milionów) postawiono bazylikę ze szkła i betonu, o kształcie przypominającym meksykańskie sombrero. Fundusze na ten cel uzyskano głównie ze składek pielgrzymów i ubogiej ludności.

Obraz Najświętszej Panny z Guadalupe został uroczyście koronowany 12 października 1895 r. z polecenia papieża Leona XIII, a następnie papież Pius XII ogłosił Ją Królową Ameryki. Nowa świątynia została konsekrowana 10 października 1976 r. przez legata papieskiego, wtedy też odczytany został list papieża Pawła VI. Tutaj również Jan Paweł II dokonał otwarcia trzeciej Konferencji Generalnej Biskupów Ameryki Łacińskiej.
Bazylika Matki Bożej z Guadalupe jest obecnie największym sanktuarium maryjnym na świecie (kolejnymi co do wielkości ruchu pielgrzymkowego są: Lourdes - 6mln, Fatima - 5 mln, Jasna Góra w Częstochowie - 4 mln).

Guadalupa czy Morenita (Czarnulka), jak Ją pieszczotliwie nazywają Meksykanie, jest patronką cierpiących i uciśnionych synów latynoskich, Jej kult przekracza jednak granice kontynentu.

Juan Diego przed chrztem nosił imię "Cuauhtlatohua" , tzn. "ten, który mówi jak orzeł". Urodził się on w 1474 r. Wraz z żoną pracował na roli i dodatkowo zajmował się wyrobem mat. Chrzest przyjął w wieku 50 lat.
Jednym ze znaków potwierdzających prawdziwość objawień Matki Bożej, które otrzymał Juan Diego od Maryi był powrót do zdrowia wuja, kolejnym - dorodne róże rosnące w porze zimowej na skalistym wzgórzu Tepeyac, trzecim - wizerunek Niewiasty o rysach Meksykanki, ubranej w płaszcz koloru turkusowego, okolony złocistymi promieniami, który w cudowny sposób pojawił się na jego okryciu (tilma).
31 lipca 2002 r. Ojciec Święty Jan Pawel II (podczas swej wizyty w Meksyku) wyniósł Juana Diego do chwały ołtarzy. Został on pierwszym świętym Indianinem.



Joanna Franciszka Fremyot urodziła się w Dijon, w roku 1572, w głęboko wierzącej, katolickiej rodzinie. Kiedy miała 20 lat wyszła za mąż za barona de Chantal - oficera w armii Henryka IV. Po ośmiu latach szczęśliwego pożycia, które zaowocowało czworgiem dzieci, baron został zabity na polowaniu.
W roku 1604, pod wpływem przewodnika duchowego - Św. Franciszka Salezego - Joanna założyła zakon sióstr od Nawiedzenia NMP (wizytki).
Zgromadzenie to napotykało silne sprzeciwy (przyjmowało bowiem szczególnie chętnie wdowy i osoby słabszego zdrowia, którym z tego właśnie powodu odmawiano przyjęcia do innych zakonów), jednak Joanna nie zboczyła z raz obranej drogi.
Zmarła ona w roku 1641 w Annecy.

***

Czy widziałeś kiedyś łąkę usłaną cudownie czerwonymi makami?
Wszystkie - jak wspaniała, jedna rodzina -
wzrosły, nabierając barw miłości.
Każdy gotowy, by rozdawać swe piękno.
My także wzrastamy w kolorze miłości.
Rozdawajmy więc to, co w nas najpiękniejsze.

Opracowała Maria Krasnosielska