Św. Jana Apostoła i Ewangelisty
27 grudnia
Jan urodził się w Betsaidzie jako syn Zebedeusza i Salome. Był młodszym bratem Jakuba
Większego (Starszego). Początkowo obaj pozostawali uczniami Jana Chrzciciela, dopiero
po cudownym połowie ryb stali się uczniami Zbawiciela.
Jan należał do trzech wybranych świadków przemienienia na górze Tabor, wskrzeszenia
córki Jaira i konania w Ogrójcu. Był umiłowanym uczniem Jezusa i wiernie towarzyszył
Mu w męce aż pod krzyż. Do niego i do Maryi skierowane zostaly słowa : "Oto syn Twój"
i "Oto Matka twoja". Z tego zapewne powodu pozostał przez szereg lat w Jerozolimie.
Od roku 69 działał wśród gmin chrześcijańskich w Azji, a po śmierci Tymoteusza objął
kierowanie Kościołem Efeskim (Turcja).
Podczas prześladowań za Domicjana, jak mówi stara tradycja, wrzucony w Rzymie do
kotła wrzącego oleju został cudem zachowany i wysiedlony później na wyspę Patmos
Tam napisał Księgę Apokalipsy. Gdy rządy objął Nerwa, powrócił do Efezu i napisał
czwartą Ewangelię (przeciwko błędom gnostyków) oraz trzy listy kanoniczne. Jego naukę
cechuje dogłębne zrozumienie znaczenia miłości bliźniego w życiu chrześcijańskim.
Uczniami św. Jana byli św. Ignacy, Polikarp i Papiasz.
Jan zmarł około roku 100 (miał ok. 90 lat). Jest on patronem teologów, urzędników,
notariuszy, literatów; wzywany w przypadku poparzeń i padaczki.
***
Nasza radość jest najlepszym środkiem przepowiadania chrześcijaństwa.
(Matka Teresa z Kalkuty)
Rocznica Powstania Wielkopolskiego
11 listopada 1918 roku, w wyniku podpisania rozejmu między walczącymi w I-szej
wojnie światowej stronami, powstała niepodległa Polska.
Poznańskie, Pomorze i Śląsk nie weszły jednak w skład Rzeczypospolitej. 27 grudnia 1918 roku, pod wieczór, padły w centrum Poznania pierwsze strzały...
Więcej: program słowno- muzyczny
Opracowała Maria Krasnosielska