Św. Jana Apostoła i Ewangelisty
27 grudnia

Jan urodził się w Betsaidzie jako syn Zebedeusza i Salome. Był młodszym bratem Jakuba Większego (Starszego). Początkowo obaj pozostawali uczniami Jana Chrzciciela, dopiero po cudownym połowie ryb stali się uczniami Zbawiciela.

Jan należał do trzech wybranych świadków przemienienia na górze Tabor, wskrzeszenia córki Jaira i konania w Ogrójcu. Był umiłowanym uczniem Jezusa i wiernie towarzyszył Mu w męce aż pod krzyż. Do niego i do Maryi skierowane zostaly słowa : "Oto syn Twój" i "Oto Matka twoja". Z tego zapewne powodu pozostał przez szereg lat w Jerozolimie. Od roku 69 działał wśród gmin chrześcijańskich w Azji, a po śmierci Tymoteusza objął kierowanie Kościołem Efeskim (Turcja).

Podczas prześladowań za Domicjana, jak mówi stara tradycja, wrzucony w Rzymie do kotła wrzącego oleju został cudem zachowany i wysiedlony później na wyspę Patmos Tam napisał Księgę Apokalipsy. Gdy rządy objął Nerwa, powrócił do Efezu i napisał czwartą Ewangelię (przeciwko błędom gnostyków) oraz trzy listy kanoniczne. Jego naukę cechuje dogłębne zrozumienie znaczenia miłości bliźniego w życiu chrześcijańskim.

Uczniami św. Jana byli św. Ignacy, Polikarp i Papiasz.

Jan zmarł około roku 100 (miał ok. 90 lat). Jest on patronem teologów, urzędników, notariuszy, literatów; wzywany w przypadku poparzeń i padaczki.



***


Nasza radość jest najlepszym środkiem przepowiadania chrześcijaństwa.

(Matka Teresa z Kalkuty)







Rocznica Powstania Wielkopolskiego

11 listopada 1918 roku, w wyniku podpisania rozejmu między walczącymi w I-szej wojnie światowej stronami, powstała niepodległa Polska.

Poznańskie, Pomorze i Śląsk nie weszły jednak w skład Rzeczypospolitej. 27 grudnia 1918 roku, pod wieczór, padły w centrum Poznania pierwsze strzały...

Więcej: program słowno- muzyczny




Opracowała Maria Krasnosielska