Okres Bożego Narodzenia

Śpiew kolęd
Wyraz "kolęda" pochodzi od łacińskiego słowa calendae oznaczającego pierwszy dzień miesiąca. Na początku kolęda oznaczała pieśń noworoczną, w której zawarte były życzenia pomyślności i urodzaju na nowy rok.
Kolędy śpiewamy w okresie świąt Bożego Narodzenia, pragnąc wyrazić radość z przyjścia na świat Zbawiciela. Są to popularne bądź ludowe pieśni religijne opiewające narodzenie Chrystusa. Według tradycji autorem pierwszej kolędy był święty Franciszek z Asyżu.
Najstarsze polskie kolędy pochodzą z XV wieku. Pierwsza z nich, utrwalona w rękopisie z 1424 roku, zaczynała się od słów: "Zdrów bądź, Królu Anielski". Wiele spośród śpiewanych obecnie kolęd pochodzi z XVIII i XIX wieku, czasami ich autor pozostaje nieznany.
W swej treści kolędy ukazują okoliczności i warunki narodzin Syna Bożego oraz opowiadają o osobach związanych z Jezusem. Łączą one głębokie treści Pisma Świętego z kulturą i tradycją ludową.

Wieczornice kolędowe
W okresie Bożego Narodzenia urządza się wiele spotkań tzw. "opłatkowych", na których chrześcijanie łamią się opłatkiem, składają sobie życzenia, śpiewają kolędy i wymieniają upominki. Na wieczornicę można zaprosić krewnych, przyjaciół, znajomych i sąsiadów, można ją połączyć ze skromnym poczęstunkiem a zakończyć spontaniczną modlitwą.

Jasełka
Jest to teatralne odtworzenie biblijnych wydarzeń związanych z Bożym Narodzeniem, wywodzące się ze średniowiecznych misteriów chrześcijańskich, które z kolei sięgają korzeniami starożytnej Grecji. Do europejskiej kultury chrześcijańskiej jasełka przeniknęły już w wieku XII. W Polsce zostały rozpowszechnione najprawdopodobniej w wieku XVII.

Wizyta duszpasterska
Zgodnie z 529 kanonem Kodeksu Prawa Kanonicznego Kościół - w duchu troski o budowanie wspólnoty wiernych - nakłada na proboszczów parafii i wszystkich kapłanów pracujących w duszpasterstwie obowiązek odwiedzania parafian.
Papieżowi każdy biskup składa raz na pięć lat oficjalną wizytę i sprawozdanie z sytuacji Kościoła diecezjalnego. Biskup raz na pięć lat wizytuje każdą parafię w swojej diecezji. Kapłan natomiast raz w roku składa wizytę w każdej rodzinie chrześcijańskiej. Czyni to zazwyczaj w okresie Bożego Narodzenia. Wizyta duszpasterska ma charakter małej liturgii sprawowanej w domowym sanktuarium i jest wypełnieniem polecenia Jezusa: "Gdy do jakiegoś domu wejdziecie, najpierw mówcie: Pokój temu domowi! Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim" (Łk 10, 5-6) oraz : "Kto was przyjmuje, Mnie przyjmuje, a kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał" (Mt 10,40).

Do wizyty duszpasterskiej (kolędy) należy przygotować: stół (najlepiej nakryty białym obrusem), świece, wodę święconą, kropidło, krzyż i Pismo Święte. Kapłana przyjmujemy w stroju wizytowym.
Przyjęcie kapłana z wizytą duszpasterską jest aktem publicznego wyznania wiary, a zarazem znakiem jedności i żywej więzi Kościoła domowego z Kościołem parafialnym, a tym samym diecezjalnym i powszechnym.

Opracowała Maria Krasnosielska