Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa
Boże Ciało

Przygotowując Kościół do Roku Eucharystii (2004 - 2005) Ojciec Święty Jan Paweł II napisał: "Na prośbę uczniów z Emaus, by pozostał "z" nimi, Jezus odpowiedział darem o wiele większym: przez Sakrament Eucharystii pozostał "w" nich. Przyjęcie Eucharystii jest wejściem w głęboką komunię z Jezusem (...)
Komunia eucharystyczna jest nam dana, byśmy "sycili się" Bogiem na tej ziemi w oczekiwaniu na pełne zaspokojenie w niebie".

Eucharystia była czczona już w pierwszych wiekach a wyrazem szczególnej czci stało się odgradzanie ołtarza od wiernych specjalnymi zasłonami (welami). W mniejszych kościołach były one zastąpione poprzeczną deską, której pozostałością są dzisiejsze balaski.

Mimo, że pamiątkę ustanowienia Eucharystii przeżywamy każdego roku w Wielki Czwartek, to jednak w Kościele tradycyjnie Boże Ciało obchodzi się w czwartek po oktawie Zesłania Ducha Świętego. Jest to święto ruchome, wypada zawsze 60 dni po Wielkanocy.

Uroczystość Bożego Ciała - Najświętszego Ciała i Krwi Jezusa - wprowadzona została w wieku XIII. Po raz pierwszy świętowano ją w leżącym na terenie dzisiejszej Belgii mieście Liege (w 1247r.). Znaczny wpływ na rozpowszechnienie tej uroczystości miały cudowne objawienia, których świadkiem była przełożona klasztoru Augustianek - bł. Julianna de Retinne. Doznała ona widzeń, w których Chrystus miał zażądać ustanowienia odrębnego święta ku czci Najświętszej Eucharystii - w czwartek po niedzieli Trójcy Świętej. Po badaniach teologicznych biskup Robert i miejscowa kapituła katedralna święto to połączyli z procesją eucharystyczną.
Dzieje ustanowienia święta w Kościele są dość burzliwe, ostatecznie zostało ono zatwierdzone przez rzymskiego kardynała Hugo a w dużej mierze przyczynił się do tego archidiakon katedry w Liege - późniejszy papież Urban IV, który wprowadził to święto do Rzymu. Na ostateczną decyzję papieża i rozciągnięcie uroczystości Bożego Ciała na cały Kościół wpływ miał cud, który wydarzył się w Bolsena: podczas odprawiania Mszy św. , po Przeistoczeniu, trącony ręką kielich przechylił się i kilka kropel Chrystusowej Krwi wylało się na korporał - była to najprawdziwsza krew. Papież polecił złożyć korporał w relikwiarzu w katedrze w Orvieto, gdzie znajduje się on do dzisiaj.
Po śmierci papieża Urbana IV tradycja świętowania Bożego Ciała zaczęła zanikać, odnowili ją papieże Klemens V i Jan XXII, a za pontyfikatu Urbana VI uroczystość ta zyskała rangę jednego z najważniejszych świąt w roku liturgicznym i zaczęła się rozszerzać na kolejne kraje Europy. Niemal od początku świętu temu towarzyszyły procesje, podczas których w monstrancji niesiony jest Najświętszy Sakrament.

W Polsce Święto Bożego Ciała zostało wprowadzone po raz pierwszy w diecezji krakowskiej, później rozszerzyło się na pozostałe polskie diecezje. Najsilniejszym ośrodkiem kultu Bożego Ciała (od XV w.) stał się kościół pod tym wezwaniem w Poznaniu (warto poznać jego
historię), który stał się ponadregionalnym sanktuarium eucharystycznym. Do roku 1955 obowiązywała także oktawa Bożego Ciała i choć została zniesiona przez papieża Piusa XII, to jednak na prośbę Episkopatu Polski zwyczaj obchodzenia oktawy został w naszym kraju zachowany, a Polska jest jednym z nielicznych państw, w których zwyczaj podążania w procesji do czterech ołtarzy przypada na czwartek po niedzieli Trójcy Świętej.

Uroczystość Bożego Ciała i udział w procesji eucharystycznej stanowi publiczne wyznanie wiary w realną obecność Jezusa Chrystusa pod postaciami Chleba i Wina oraz jest zaproszeniem Boga na ścieżki swojego życia. Papież Jan Paweł II, ogłaszając Rok Eucharystii, zachęcał nas do szczególnej modlitwy i adoracji Najświętszego Sakramentu: "Pozostawajmy długo na klęczkach przed Jezusem Chrystusem obecnym w Eucharystii, wynagradzając naszą wiarą i miłością zaniedbania, zapomnienie, a nawet zniewagi, jakich nasz Zbawiciel doznaje w tylu miejscach na świecie" ...

***

Tyś w Wieczerniku chlebem się stał,
Tyś nam Krew Swoją dał.
Ty chciałeś z nami jedno być, jednego Ojca czcić.

Pożywać chcemy Ciało Twe,
Krew Twoją chcemy pić.
W miłości spalać serca swe, na wieki z Tobą żyć.

Więc połącz wszystkich w jedno ciało,
Panie nasz.
Wlej w serca ludzi miłość trwałą,
Boże nasz.

***

Idziesz, idziesz, miły Panie,
a gdzie Twój Majestat stanie,
niechaj tam, stanąwszy kołem,
na wiek wieków bijem czołem!

(tekst: XVIIw., muzyka: Siedlecki 1928 r.)

***

W Poznaniu Kościół pw. Bożego Ciała znajduje się przy ul. Strzeleckiej 40, a Kościół pw. Najświętszej Krwi Pana Jezusa przy ul. Żydowskiej 34.

Opracowała Maria Krasnosielska