Wspomnienie św. Brata Alberta Chmielowskiego, zakonnika
17 czerwca

    Urodził się 20 sierpnia 1845 roku w Igołomi pod Krakowem. Wcześnie utracił rodziców. Jako siedemnastoletni chłopiec wziął udział w powstaniu styczniowym, w czasie bitwy stracił nogę, musiał też opuścić kraj. Zastanawiał się, jak żyć. W Paryżu, Monachium oraz w Krakowie studiował malarstwo. Bardzo znany jest jego obraz przedstawiający cierpiącego Jezusa - Ecce Homo.

W roku 1880 Albert wstąpił do zakonu jezuitów w Starej Wsi. Z powodu choroby opuścił nowicjat, aby w roku 1887 przywdziać habit regularnego tercjarza.
Swoje życie poświęcił nędzarzom, mówił, że im bardziej ktoś jest opuszczony, z tym większą miłością trzeba mu służyć, bo w nim służy się samemu Panu Jezusowi. Zakładał przytuliska dla włóczęgów oraz domy dla bezdomnych dzieci i młodzieży. Powołał do życia dwa zgromadzenia zakonne: Braci (1888r.) i Sióstr (1889r.) Posługujących Ubogim Trzeciego Zakonu św. Franciszka.

Zmarł w Krakowie w roku 1916. Pozostawił po sobie wielkie dzieło - siostry albertynki i braci albertynów - którzy do dziś zajmują się ludźmi bezdomnymi i biednymi.

Kanonizowany został w roku 1989 w Rzymie przez papieża Jana Pawła II.



***



Od każdego człowieka zależy,
czy wypełnia on spichlerze własnego życia
owocami czy słomą.

Johann A. Blaha



***



Pierwszą sieć internetową stworzyli starożytni święci:
stałe łącze z Miłością.

Ks. Marek Dziewiecki





Opracowała Maria Krasnosielska