Św. Kunegundy, cesarzowej
3 marca

Kunegunda, córka hrabiego Luksemburga - Zygfryda - otrzymała staranne wychowanie. Za mąż wyszła za Henryka II, księcia Bawarii, który po śmierci Ottona III został cesarzem. Kunegundę koronowano w Paderborn w roku 1002. Z rąk papieża Benedykta VIII otrzymała wraz z małżonkiem cesarską koronę w roku 1014. Chociaż wyszła za mąż, żyła w dziewictwie, ponieważ za zgodą męża złożyła wcześniej śluby czystości.
Oszczercy zarzucali jej skandaliczne prowadzenie się, jednak niewinność Kunegundy została potwierdzona przez Opatrzność Bożą - ku wielkiej radości cesarza przeszła ona bez śladu oparzeń po rozżarzonym żelazie. Po śmierci męża, Kunegunda, która rozdała swój majątek ubogim, znalazła się w nędzy. W rocznicę śmierci męża, z okazji poświęcenia klasztoru, przywdziała skromny habit, a z rąk biskupa przyjęła welon i wstąpiła do zbudowanego przez siebie wcześniej klasztoru benedyktynek w Kaffungen. Tu bez reszty poświęciła się modlitwie, lekturze i pracy fizycznej.
Zmarła w roku 1040, jej doczesne szczątki przeniesiono do Bambergu, gdzie złożone zostały obok ciała męża.

***

Jeśli w skupieniu i uwadze podchodzę do spotykanych ludzi i podejmowanych obowiązków, to afirmuję życie, bo wszystko stanowi dla mnie jakąś wartość.

***

Każde słowo i każdy czyn
powinny służyć uszlachetnianiu i doskonaleniu charakteru.

Eilen G. White