Uroczystość Najświętszej Panny Maryi,
Królowej Polski
3 maja

Naród polski (poczynając od królów i książąt, poprzez rycerstwo i mieszczaństwo aż po prosty lud) od wieków w sposób wyjątkowy oddawał cześć Maryi jako swojej Matce i Królowej.

Na przykład: ku czci NMP król Zygmunt I Stary wystawił przy katedrze krakowskiej kaplicę a Stefan Czarniecki przed każdą bitwą odmawiał Zdrowaś Maryjo. Na murach obronnych ustawiano figury i obrazy Maryi a mieszczanie zdobili swoje kamienice Jej wizerunkami, by mieć w Niej obronę. Maryi poświęcono wiele świąt, na Jej cześć napisano wiele utworów literackich - wierszy, pieśni i hymnów. Za pierwszy utwór napisany w języku polskim podaje się hymn Bogarodzica, pochodzący według większości krytyków z XIII w., a zgodnie z opinią innych - wywodzący się już od czasów św. Wojciecha. Najdawniejsze polskie wizerunki Matki Bożej spotkać można już od XI wieku.

Tytuł Matki Bożej jako Królowej narodu polskiego sięga II poł. XIV wieku - tak nazywa Maryję Grzegorz z Sambora.
W wieku XVII, po zwycięstwie odniesionym nad Szwedami i cudownej obronie Jasnej Góry (przypisywanej wstawiennictwu Maryi), król Jan Kazimierz obrał Maryję za Królową swoich państw, a Królestwo Polskie polecił Jej szczególnej opiece (1656r.). Podczas Mszy św., w czasie podniesienia, król zszedł z tronu, złożył berło i koronę, padł na kolana przed ołtarzem i poczynając od słów: "Wielka Boga - Człowieka Matko, Najświętsza Dziewico..." ogłosił Maryję szczególną Patronką Królestwa Polskiego oraz złożył uroczyste śluby - nie od razu jednak zostały one spełnione. Choć ślubowanie Jana Kazimierza odbyło się przed obrazem Matki Bożej Łaskawej we Lwowie, szybko przyjęło się przekonanie, że najlepszym typem obrazu Królowej Polski jest obraz Pani Częstochowskiej. Koronacja tegoż obrazu koronami papieskimi 8 września 1717 r. ugruntowała przekonanie o królewskości Maryi. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości (1918 r.) Episkopat Polski zwrócił się do Stolicy Apostolskiej z prośbą o wprowadzenie w Polsce święta "Królowej Polski". Papież Benedykt XV do prośby się przychylił. Biskupi zaproponowali Ojcu św. dzień 3 maja, aby podkreślić łączność tego święta z sejmem czteroletnim, a zwłaszcza z uchwaloną 3 maja 1791 roku pierwszą Konstytucją polską.

W roku 1945 Episkopat Polski, pod przewodnictwem kardynała Augusta Hlonda, odnowił na Jasnej Górze akt poświęcenia się i oddania Bożej Matce. W uroczystościach tych uczestniczyło ok. miliona pątników z całej Polski. Na wezwanie Prymasa Polski, kardynała Stefana Wyszyńskiego, podczas przygotowań do obchodów tysięcznej rocznicy chrztu, cała Polska ponownie oddała się pod opiekę Maryi. 26 sierpnia 1956 r. Episkopat Polski dokonał odnowienia ślubów jasnogórskich, złożonych przed trzystu laty przez króla Jana Kazimierza. Prymasa Polski (w tym czasie uwięzionego) symbolizował pusty tron i wiązanka biało - czerwonych kwiatów.

3 maja 1966 r. już sam Prymas, w obecności Episkopatu Polski i tysięcznych rzesz, oddał w macierzyńską niewolę Maryi rozpoczynające się trzecie tysiąclecie. W roku 1962 Papież Jan XXIII ogłosił Maryję Królową Polski główną Patronką kraju i niebieską Opiekunką naszego narodu.

***

Maryjo, Królowo Polski, jestem przy Tobie, pamiętam o Tobie, czuwam!

Opracowała Maria Krasnosielska